Από φοιτητής θυμάμαι, αγαπούσα τα καίρια και τα ακαριαία κείμενα από αντίδραση στη φλυαρία της εποχής και από επιθυμία να σχολιάζω τα εφήμερα σε κλίμακα διαχρονίας. Κοντολογίς, χαιρόμουν να εκφράζω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου με απαίτηση ποίησης. Νιώθω πάντα μια βαθιά ευχαρίστηση όταν κατορθώνω να πω ή να γράψω κάτι που έχει προκύψει από πύκνωση και από αφαίρεση που εξασφαλίζουν την ταυτότητά του και την απόλαυσή του.
Δ.Κ.

Δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη έκδοση που περιείχε τα κείμενα που ο Δ. Καρατζάς έγραψε στο περιοδικό «Το Δόντι» μέχρι το 2006 που διέκοψε την κυκλοφορία του, το «Δια βραχέων» κυκλοφορεί ξανά μαζί πλέον με μια σειρά από άρθρα που δημοσιεύτηκαν από τη δεκαετία του 1980 έως και πολύ πρόσφατα σε άλλα περιοδικά και εφημερίδες. Το κριτήριο παρέμεινε το ίδιο: Περιεκτικά και εύστοχα κείμενα που δύσκολα θα αποδειχτούν ανεπίκαιρα στο μέλλον και που επιπλέον διευρύνουν τον προβληματισμό του Καρατζά για τη γλώσσα, την ποίηση και γενικότερα τον πολιτισμό.